Kościół pw. Chrystusa Pana Zbawiciela w Podgórzu

Obiekt obecnie funkcjonujący jako kościół parafialny rzymskokatolicki pw. Chrystusa Pana Zbawiciela, powstał jako cerkiew prawosławna, wymieniany w źródłach historycznych od 1440 r., wraz z prawosławnym monastyrem. Prawdopodobnie służył jako prawosławny klasztor męski, który powstał przed 1440 r..
Ciekawe jest pochodzenie samej nazwy miejscowości Podgórze, która do XX w. funkcjonowała pod nazwą Spas. Miejscowość od momentu powstania związana była z leżącą nieopodal miejscowością Stołpie i traktowana jako jej przysiółek. Nazwa wywodzi się od ruskiego określenia Chrystusa Zbawiciela (Spasa). 
Według legendy zapisanej przez unickiego biskupa chełmskiego Jakuba Suszę cerkiew była przebudowaną pogańską świątynią lub wieżą obronną. Potwierdzeniem tej legendy miała być używana powszechnie nazwa wzniesienia i okolicznego lasu, brzmiąca Szczekot lub Szczekawica. Konstrukcja świątyni pozwala uznać tę wersję za częściowo prawdopodobną - nawa świątyni wzniesiona jest z kamienia, a swoimi wymiarami przypomina wieżę obronną w Bieławinie. 
Kościół jest 1 –nawowy, ołtarz główny drewniany, rokokowy z końca XVIII w., z obrazem Wniebowstąpienia. W ołtarzach bocznych znajdują się obraz św. Jana Chrzciciela oraz Serca Najświętszej Marii Panny. Na chórze muzycznym umieszczono organy 6-głosowe z 1958 r. Obok świątyni znajduje się murowana dzwonnica  wybudowana w latach 1909 -1913 w stylu bizantyjsko-ruskim według projektu architekta Aleksandra Puringa oraz murowana plebania z 1916 roku.